Rozdział III + głosowanie

                                                              Rozdział III: Krzyk

Oto powracam po długiej przerwie!!! Jeszcze raz przepraszam i mam nadzieje, że nocia się spodoba:-)
A teraz, bez dalszych wstępów zapraszam do czytania (i komentowania także)!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

                                                         

                                                                         ***

(Narracja Kaylie)
Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Nieznany mi głos rozniósł się po lesie. Chmara wron wzbiła się ponad korony drzew donośnie kracząc.
Poczułam dziwną słabość w okolicy płuc. Niedotlenienie - podpowiedziała jakaś część mnie, pewnie był to rozsądek, ale w tej chwili niczego nie byłam pewna. Nie po tym co przed chwilą ujrzałam:
 Mdleje, nie pamiętam czemu i zaczynam opadać w mrok. Zagłębiam się w błogiej czerni, opadam bezwładnie coraz niżej i niżej, zupełnie tracę kontakt z światem zewnętrznym, liczy się tylko ciemność.
Przytulny mrok rozdziera białe światło, całkiem tracę wzrok, lecz odzyskuję go po chwili. Widzę kobietę i mężczyznę z przerażonymi wyrazami twarzy, wydają mi się znajomi, choć widzę ich pierwszy raz w życiu. Brązowo-włosy mężczyzna przekonuje do czegoś kobietę " Nell, to jedyne wyjście, tylko w ten sposób możemy zapewnić jej bezpieczeństwo. A przecież właśnie o nie nam chodzi. Nie mamy wyjścia..." - mówiłby tak dalej, gdyby mu nie przerwała: 
    -   Ale przecież zawsze jest inne wyjście czy... ONI są aż tak niebezpieczni. Co my im zrobiliśmy?!?!?!?! - histryzowała.

-         Kochanie, - mężczyzna westchnął, po czym kontynuował – czy nie chcesz aby nasza Kay żyła normalnie?

-         Dobrze wiesz, że chce... – jęknęła w przerwie między szlochem.

-         Więc nie mamy wyjścia, idź do naszej córki. Zaraz przyjdę.

Pocałunek, słodki lecz zbyt nerwowy. Rzekoma Nelly, wychodzi. Szatyn ukrywa twarz w dłoniach i wzdycha ciężko. Kilka minut później, ta chwila zdaje się być wiecznością, niespokojną i ciężką ciszę przerywa odgłos: ni to rozrywania metalu, ni to łamania się drewna, dźwiękiem tym okazuje się wyłamywanie drzwi. Do pokoju wpada wysoka blond kobieta, o cerze białej jak śnieg i oczach barwy nocy. Źrenice tych oczu – ledwo zauważalne na tle atramentowych* tęczówek, które nagle z ludzkich i okrągłych zmieniają się w podłużne przynoszą na myśl kocie. Ubrana jest w biały, skórzany kombinezon ze stójką, na nogach ma, również białe, buty na dwu i pól  calowym obcasie.

Raptownie odwraca głowę w stronę sparaliżowanego strachem mężczyzny, jej włosy sczesane w grubą kitę unoszą się przy tym lekko do góry. Rusza wolnym i dostojnym krokiem w jego stronę, zatrzymuje się metr przed mężczyzną, a następnie przemawia walecznym altem:

-         Kde  je kňažka?! On  prišiel zemi!** – nie rozumiem ani słowa, lecz szatyn najwidoczniej posługuje się tym językiem:

-         Radšej zomrú, ako odhaliť, mrcha! – krzyczy  w odpowiedzi.

 Nieznajoma podchodzi do niego i chwyta go za gardło, a następnie ciska nim o najbardziej oddaloną ścianę, ryczy przy tym  niczym rozdrażniona lwica. W echo zwierzęcego warczenia wkomponowuje się krzyk bólu tworząc dźwięk tak potworny, że równie dobrze może towarzyszyć apokalipsie. Jasno-włosa powtórnie rusza w stronę nieszczęśnika i zaczyna kopać po twarzy, żebrach i brzuchu w akompaniamencie gruchotanych kości i wycia przepełnionego cierpieniem.

    -   Kde  je kňažka?! On  prišiel zemi! Kde je kňažka?!  Kde je kňažka?! On  prišiel zemi! – Krzyczy obcojęzyczne pytanie nie przestając go torturować, pochłonięta tym nie zdaje sobie sprawy z tego, że za jej  plecami stoi Nell z zawiniątkiem na rękach. Kocio-oka traci cierpliwość, jedną ręką podnosi pół przytomnego mężczyznę, a drugą natomiast unosi ponad głowę, jej zadbane, pokryte warstwą białego lakieru paznokcie zamieniają się w pięciocentymetrowe, lekko zagięte u nasady i na końcówkach szpony! Bierze zamach  i w ułamku sekundy rozpruwa gardło ofiary, z rany tryska krew plamiąc dłonie i strój Zabójczyni, ku memu obrzydzeniu zaczęła ona zachłannie oblizywać ręce i pazury, zlizując każdą, choćby najmniejszą, kropelkę czerwonego płynu, jęcząc i mrucząc prze tym z rozkoszy... Ciemnoskórej kobiecie mimowolnie wyrywa się jęk rozpaczy,

T O (bo z pewnością nie można było nazwać te istoty człowiekiem) odwróciło się na pięcie w tamtą stronę.

-         Kňažka! – szepnęło wpatrzone w zawiniątko.

Kobieta zrobiła krok w tył i ruszyła przed siebie biegiem, a ja zostałam wpatrzona w, z pozoru kobiecą twarz potwora...

Płuca paliły mnie żywym ogniem, mimo to jednak nie mogłam przestać krzyczeć; przed oczami miałam stale jedno i to samo zmasakrowane ciało szatyna. Wtem coś mnie chwyciło, zamknęło w stalowym uścisku z pewnością umięśnionych ramion. ”O nie! Już po mnie! – pomyślałam, mając jednak nadzieje, że zabij mnie szybciej niż swą poprzednią ofiarę. W przypływie adrenaliny zaczęłam drzeć się jeszcze głośniej.

     -   Kaylie! Kaylie! Co się stało?! - usłyszałam przejęty głos... Znajomy głos... Rosalie??
Zebrałam się na odwagę i otworzyłam oczy...


_______________________________________________

* Chodzi o czarny atrament.

** To i reszta dialogu jest po Słowadzku, wszystko się wyjaśni z biegiem opowiadania, ale ci w gorącej wodzie kompani mogą sprawdzić w tłumaczu.

Muzyka =     Sea Wolf - You're A Wolf,      Amernan - Spirit Of The Flying Eagle
(powyższe utwory znajdziecie w zakładce  ''Linki i dodatki ♥'')

                                                                    ***
A więc moi drodzy, oto rozdział 3-eci. Dedykuje mojej becie, Alicji, która aktualnie strajkuje, bo się na mnie nafochała, skwestionowałam (nie mam pojęcia jak to napisać, widzisz Al, potrzebuję Cię) jej związek z pewnym chłopakiem na ''A'', więc teraz chcę ją publicznie przeprosić.
BŁAGAM WYBACZ I WRÓĆ DO MNIE, AL!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Jak zapewne zauważyliście, dokonała się pewna zmiana na moim blogu, a mianowicie, doszło nam zakładek;
jedna z nich, (''Twój Spam'') powstała po to abym nie widywała pod postami żadnych reklam i info. o nn - od razu ostrzegam, że jeśli znajdę coś takiego poza tą zakładką, bezwzględnie usunę, nie czytając.


Drugą zakładkę (''Linki i dodatki ♥'') stworzyłam... właściwie to z nudów. Będziecie tam znajdywać najróżniejsze wstawki (zarówno związane jak i zupełnie nie mające nic wspólnego z tematyką bloga) oraz utwory muz. z pod rozdziałów.

                                                           GŁOSOWANIE


JAK WOLICIE:
A - notki krótsze (mniej, więcej takie jak ''Prolog''), za to częściej (dwa, może trzy - zależy od ilości komentarzy - razy w tygodniu, ze szczegółowymi opisami.

B - notki dłuższe, za to rzadziej (raz w miesiącu, no może dwa - przy dobrej wenie), z mniej dopieszczonymi szczegółami.

 C - uważacie, że spieprzyłam tego bloga i najlepiej będzie jeśli ''dam se siana'' (jedno z licznych, wiejskich powiedzeń Alicji), zawieszę tego bloga.

 D - nie macie swojego zdania.

(Głosujcie w ''PS'ach'' pod komentarzami.)

:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-* Krulica